اسید پریودیک بالاترین اکسو اسید ید می باشد که در آن ید در حالت اکسیداسیون VII وجود دارد. مانند همه این مواد پریودیک می تواند به دو شکل وجود داشته باشد:
اسید ارتوپریودیک (با فرمول شیمیایی H۵IO۶)
و
اسید متاپریودیک (با فرمول شیمیایی HIO۴).
اسید پریودیک توسط هاینریش گوستاو مگنوس و سی اف آمرمولر در سال ۱۸۳۳ کشف شد. و از آن پس مورد استفاد برای رنگ آمیزی گلیکوپروتئین ها و روش PAS قرار گرفت. اسید پریودیک دسته از مواد شیمیایی دارای اهمیتی فراوان هستند. حال در رابطه با اسید پریودیک می بایست به این نکته اشاره کرد که اسید ارتوپریودیک کریستالهای مونوکلینیک (گروه فضایی P۲۱ / n) را تشکیل می دهد که از هشت ضلعی IO۶ کمی تغییر شکل یافته و از طریق پل زدن هیدروژن بهم پیوسته است. ساختار کریستالی اسید متاپریودیک همچنین شامل octahedron IO۶ است، اما اینها از طریق تقسیم لبه سیس با اکسیژن های پل دار متصل می شوند تا زنجیره های بی نهایت یک بعدی ایجاد شود. از بعدی دیگر نیز می توان بیان کرد که اسید ارتوپریودیک، همچنین به عنوان H۵IO۶ یا [io (OH) ۵] شناخته می شود ، در گروه ترکیبات غیر آلی است که به عنوان اکسیدهای هالوژن شناخته می شوند. اینها ترکیبات غیر آلی هستند که حاوی یک اتم اکسیژن با حالت اکسیداسیون -۲ هستند، که در آنها سنگین ترین اتم متصل به اکسیژن یک هالوژن است. اسید ارتوپریودیک احتمالاً خنثی است. اسید ارتوپریودیک تشخیص داده شده اما در شیر و فرآورده های شیر کمی تعیین نشده است. این می تواند اسید ارتوپریودیک را به یک نشانگر زیستی بالقوه برای مصرف این مواد غذایی تبدیل کند.
جهت آشنایی با سایر مواد شیمیایی مورد نیاز در آزمایشگاهها اینجا کلیلک کنید.
